jueves, 21 de diciembre de 2017

2017

¿2017? Breve y rápido: espectacular; gracias. Podría escribir mil páginas sobre este año pero no quiero enrollarme tanto, voy a ser lo más breve posible, a parte, este año he escrito mucho menos pero quizá sea por la falta de necesidad de desahogarme ya que todo va genial.

Acabo el año trabajando, llevo meses haciéndolo y, no será el trabajo de mi vida, pero me es realmente útil y gracias a este trabajo he conocido nuevas personas con las que paso momentos realmente divertidos; y obviamente, para lo que sirve un trabajo, tengo dinero para ir haciendo mis cosillas que no son pocas, las que he hecho y las que tengo pensadas.

En el tema fotográfico: empecé el año ganando varios premios y lo acabo con un nuevo ordenador con el que poder seguir avanzando; un objetivo más cumplido. Todo listo para empezar nuevos proyectos y ponerme las pilas. 2018 puede ser que marque un antes y un después, lo intentaremos.

En cuanto a viajes, no tengo ni una sola queja; París, Londres y mi preciosa Ámsterdam. Conocer ciudades de Europa siempre es un placer. Incluso he dormido en una cabaña en un árbol y ¡qué bonito! A ver cuales son los siguientes destinos pero seguro que serán grandes aventuras y nuevas experiencias.

Y no olvidemos los conciertos: Manel, Bruno Mars, Blaumut, Canet Rock, La Pegatina, Txarango, Doctor Prats, Zoo... otro año lleno hasta arriba de Música, y que no falte jamás.

Si tengo que buscar algo que no sea tan bueno a este año: hablemos de política; el 1 de Octubre me destrozó, vivimos en un país dónde pegar está bien pero demostrar que quieres ser libre lo ven fatal. Espero que 2018 sea un año de muchos cambios para los catalanes.

Y, por último, pero diría que lo más importante: amor, familia y amigos, todo el año, siempre ahí junto a mí; los que tenían que seguir siguen, los que no se van marchando.

En resumen, muy feliz y en 2018 a seguir bien.
¡Feliz Navidad y feliz año nuevo!


'Haré de la cuesta de Enero, nuestra rampa de lanzamiento'
                                         -Vetusta Morla

A. Masip 

jueves, 30 de noviembre de 2017

El sueño de Amsterdam

Cada viaje es como un sueño. Sueño que empieza cuando el avión despega, sueño del que despiertas cuando el avión vuelve a tocar el suelo de tu ciudad.

Recuerdo que me he dormido, todo ha empezado en Barcelona, he volado contigo hacia el norte. En mi sueño he visto canales y lluvia, he pasado frío pero he sido feliz como una niña. Tranvías y bicis intentaban atropellarnos pero no lo conseguían. Hacíamos fotos en puentes y entrábamos a museos. Comíamos, comíamos mucho: quesos, pancakes, gofres... Paseamos por cientos de calles, fuimos en barco y ferry e incluso patinamos sobre hielo. Las luces de Navidad adornaban mi 24 cumpleaños. Recuerdo disfrutar mucho, vivir muchas cosas en poco tiempo y subir a un avión que volvió a aterrizar en Barcelona.

He despertado y recuerdo haber soñado que paseaba por Amsterdam de tu mano.

A. Masip


"I vaig trobar-me tot surant per Amsterdam..."
                                    -Blaumut

domingo, 29 de octubre de 2017

Miedo

Hay experiencias en tu vida que te marcan y te llegan a crear miedo de que se repitan; situaciones en que experimentas extrema tristeza y sientes un miedo enorme de pasar por cosas similares, o situaciones en las que has sentido un medio inexplicable y tienes miedo de volver a tener que sentirlo. Después de casi 24 años podría decir que tengo dos grandes miedos.

El primero y el que más vacío me crea: tengo miedo a la muerte pero no a la mía, a la muerte de personas a las que quiero; siento pánico en tan solo pensar en no volver a sentir cerca a alguien que necesito, alguien importante para mí. No se superar perdidas de gente cercana, dejan heridas en mi corazón que no sanan y sangran siempre que son recordadas. Tengo miedo de el día que aparezcan en mí más heridas así.

Mi segundo miedo es perder mi salud; miedo de no tener las plenas capacidades para poder disfrutar al máximo todo lo que me queda de vida. Un miedo que proviene de haber pasado por una operación que me produjo pánico... me hizo plantearme: ¿y si de aquí no sales bien?. Y me pasaron mil cosas por la cabeza; valoramos muy poco lo bien que estamos y lo aprovechamos quizá muy poco. Las cosas que destrozan la salud, la gran mayoría son lotería... se podría decir que tengo miedo a ese azar, miedo a que me vuelva a tocar algo que no me he buscado y me haga dejar de ser feliz.

El miedo no te hace menos valiente, siempre y cuando no permitas que te pare. Déjate sentirlo pero no te dejes ser dominado por él.

A. Masip

lunes, 2 de octubre de 2017

1 Octubre

Espectacular tot el vicut el dia 1, per bo i per dolent. Els que hem estudiat història sabem que de dies com avui, sempre en sortien canvis; les revolucions són, es fan i comencen als carrers. El vot de la dona, per exemple, es va aconseguir amb la lluita, us recordo que era il·legal; s'ha de lluitar contra les injusticies socials encara que sigui considerat il·legal fer-ho; el govern ha d'estar al servei del poble i no al revés.

El dia d’avui no se m’oblidarà mai. Tot el que he sentit... i em quedo amb que no estem sols, hem arribat arreu del planeta. Orgullosa del que crec i defenso. Això és el principi del canvi; estem fent història. El món ho ha vist. Ens han tractat pitjor que a terroristes quan només voliem votar en un estat suposadament democràtic; donc les gràcies al govern per ser la vergonya d'Europa, els donc les gràcies per ensenyar al món tot això del que volem marxar nosaltres. Veure els cotxes de la guardia civil pel meu poble ha estat la imatge més esgarrifosa del dia, semblava que estavem visquent una època passada.

La participació ha estat del 56,75% (totes aquestes persones han volgut desobeir per defensar els seus drets); si tots els de col·legis clausurats haguessin votat “no”, seguiria guanyant el Sí. El referèndum il·legal, segons ells, ha movilitzat a més de mig Catalunya i fins i tot ens han recolzat desde fora. La meva posició es independentista però es pot ser no independentista y estar a favor de votar, de voler exercir el dret a vot i no ser tractats com a delinqüents. Han pegat a gent gran, ens han donat cops per tots costats, si algú encara no veu qui ens "governa" pot ser que tingui un poblema... Som un poble que no aturaran ni a cops de porra, units i pacifics som imparables. Aquí comença tot.

A. Masip

viernes, 1 de septiembre de 2017

Perder y ganar

He perdido personas; unas sobraban, otras podrían haber seguido más conmigo.
He perdido miedos; de los pequeños y de los enormes.
He perdido la fe en algunas personas para encontrarla más en mí.
He perdido las ganas de seguir; de seguir sufriendo, digo.
He ganado fuerzas para levantarme después de cada golpe y cuando suena el despertador.
He ganado valentía para seguir luchando por lo que quiero, por lo que busco y por lo que necesito.
He ganado amor; suficiente para mí y para poder regalar a los que amo.
He ganado gracias a lo que he perdido; las perdidas son ganancias.

A. Masip

'Podré perder el miedo al miedo'
                   -Rayden feat. Sidecars-

lunes, 12 de junio de 2017

Dinero, trabajo y vida.

Está claro que todos necesitamos dinero para vivir, hasta ahí está todo claro pero ¿hasta que punto el trabajo tiene que mandar en tu vida? Es muy distinto vivir para trabajar que trabajar para vivir. ¿Hasta que punto tenemos que sacrificar nuestra felicidad para tener dinero? Hay otro factor que influye en esta reflexión: el trabajar en tu vocación o en un trabajo mediocre que no te llena. Cuando tu profesión soñada te da el dinero para vivir estás en el mejor lugar al que puedes aspirar, ganas dinero haciendo algo que te llena, algo que te gusta, pero mientras intentas conseguir esa profesión y aguantas trabajos de mierda te planteas si vale la pena. El esfuerzo vale la pena siempre que no pierdas el camino a tu objetivo y te quedes atrapaddo en el trabajo de mierda, ya que vivir años en los que diariamente tienes que pensar "qué asco, hoy trabajo" no es vivirlos, es soportarlos y la vida está hecha para disfrutarla no para soportarla. Así que luchar por un trabajo "de lo tuyo" es lo mejor que puedes hacer para "ganarte la vida".

'Keep going'

A. Masip

jueves, 18 de mayo de 2017

El día que te ví llorar.

El día que te ví llorar lo supe todo. Lo de que los hombres no lloran es una mentira enorme, los verdaderos hombres tienen corazón y tú lo tienes, me lo has demostrado y aquella noche más que nunca. Ahí supe cuánto te quería, verte triste me hizo triste a mí y tanta empatía solo se siente por un gran amor. No quiero ver tus lágrimas pero si aparecen siempre me tendrás para secártelas y cambiarlas por una sonrisa. El día que te ví llorar supe que siempre te querría.

A. Masip

jueves, 4 de mayo de 2017

Bullying

Hace años que se habla del bullying, del acoso escolar. Y, a raíz de la actual famosa serie '13 reasons why' se habla de ello más y más. Ojalá sirva para concienciar a todo el mundo del daño que se puede causar a alguien, que hay cosas que no son 'tonterias de niños' como se suelen justificar algunas acciones... Es necesario ver que el que hace bullying tiene culpa pero los padres profesores o incluso 'amigos' que no lo ven o no lo quieren ver, están permitiendolo.

Puedo decir que yo he vivido lo que siente un acosado, no hasta el punto físico de que me hayan pegado (recuerdo una vez que una chica me estaba dando patadas en la cola que hacíamos para entrar a clase, mi padre lo vío y la paró, esos son todos los golpes que recibí) pero he pasado por el acoso psicológico; tengo recuerdos muy dolorosos de la época de primária sobretodo y creo que la infancia de alguien debería estar llena de buenos momentos y ni uno malo.

No lo cuento para dar pena; actualmente sé que todo aquello es pasado, que no lo merecía y que hay gente cruel pero, por suerte, cuando eres más grande puedes juntarte con quién vale la pena de verdad. La crueldad en los niños EXISTE, reírte de alguien por el puro placer de reírte de esa persona es ser cruel. He aguantado burlas de varios estilos (no es necesario entrar en detalles), he aguantado que me apartaran de un grupo para poder hablar sin mi, me sentí sola, inferior a ellos (cuando luego ves que eras mucho superior) y, a veces, hasta perdía las ganas de ir a clase. Sé que todo esto podría haber ido a mucho peor, pero pude soportar lo que me llegaron a hacer, que no era poco.. Nadie merece ni el más mínimo mal trato hacia su persona. Escribo esto para contar el dolor que puede sentir alguien a quién le hacen tal cosa, el sentirse solo en un grupo de gente con la que debes compartir muchas horas y estás obligado a ello. Y puedo decir que la série '13 reasons why' no miente, ni exagera; alguien puede llegar a suicidarse por hechos que le han hecho personas de su alrededor.

Me alegro de que, a medida que pasan los años, se vaya luchando más contra este grave problema. Y decir que los acosadores suelen ser los más cobardes y los que tienen más inseguridades con ellos mismos. No hay excusa alguna para acosar a alguien, el respeto a los demás es algo que debe inculcarse a las personas desde pequeños.

A. Masip

jueves, 6 de abril de 2017

Puto alzehimer de mierda

​Este mes hará 5 meses de uno de los dias más duros de mi vida y... sigo llorando por ello. Por ello y por meses antes, por ver como una de las personas a la que más he querido iba dejando de ser ella para acabar marchándose. Esta vez el tiempo no cura nada. Hay maneras y maneras de acabar la vida... y hay algunas que probocan más dolor que otras. Desde hace unos años se me rasgó el corazón, en Noviembre se me acabó partiendo. Puto alzehimer de mierda.

martes, 28 de marzo de 2017

Viajar

¿Existirá alguien que odie viajar? Se puede viajar de muchas formas, a muchos sitios y por muchos motivos... ¿existirá alguien que odie todos los tipos? Si hay alguien que lo odie que se vuelva a replantear la vida entera. Viajar es aprender, conocer, disfrutar, explorar... viajar es vida.

He tenido la gran suerte de tener unos padres a los que les gusta conocer mundo y me han llevado a lugaras geniales; ahora a la que tengo un mínimo de dinero me lo gasto en seguir viajando. Y, de verdad, que no me arrepiento nunca de gastarme un solo céntimo si es para poder visitar un lugar nuevo para mí o repetir uno de mis favoritos. Llevo años haciendo viajes, me queda muchísimo mundo por ver y eso es genial.

Para mí, viajar es la mejor experiéncia que puedes realizar; has nacido en un punto del mundo minúsculo, hay vida fuera de tu zona de comfort, si pudiera viajaría hasta al espacio. Cuanto más viajas, más cosas aprendes del mundo y de las personas, empiezas a no entender a la gente que es racista, te das cuenta de que en otras culturas se toman la vida de otra forma y lo sabes respetar, también ves paisajes espectaculares, cosas maravillosas que te ofrece la Tierra...

Es bien cierto eso que dicen que viajar es lo único en lo que te vas a gastar dinero pero que te va a hacer más rico. Y creo que si no viajas de joven, ya me dirás cuándo lo harás; de mayor puedes seguir haciéndolo, claro que sí, pero cuanto antes empiezas, más aprovecharás tu vida.

No entiendo una vida sin viajes.

A. Masip

jueves, 23 de marzo de 2017

No debes ser feliz

Hay etapas de tu vida en las que empiezas a verlo todo negro pero paras un momento y te recuerdas a ti mismo todo lo superado que llevas a tus espaldas y hasta te entran ganas de ponerte a reír de tu preocupación acutal; llegas a la conclusión que la vida es un reto constante, es ir superándote, es ir saltando obstaculos o pasándolos por debajo, agachándote mucho pero siempre para volver a estar en pie en lo que te queda de camino.

Nadie debe obligarte a sonreír, nadie debe obligarte a tener una vida feliz a cada segundo, tu única obligación es vivir tu vida como a ti te apetezca. Si tienes ganas de llorar, llora; si no tienes ánimo para nada, métete en la cama y duerme pero, eso sí, cuando estés listo, sal de ahí y sigue adelante, cuando tengas fuerzas, sal a fuera y cómete el mundo.

Suena Blaumut mientras llueve, las letras de las canciones forman películas sin sentido en mi cabeza.

A. Masip

'L'equilibri és part del moviment, travessàvem una corda dins la ment'
                                            -Blaumut

lunes, 20 de marzo de 2017

Lo bueno que dejaste

Hace unos años que aprendí a dividir a los hombres en dos grupos: los buenos y los hijos de puta.

Lo único bueno que me aportó alguien muy del segundo grupo.

Gracias y hasta nunca.

A. Masip

martes, 14 de marzo de 2017

Si te pasa algo me muero

​Hoy he sentido algo que nunca había sentido antes; por una situación que no necesita ser contada, he creído que, a la persona que más quiero en este mundo, le podría haber pasado algo. No ha sido ni una hora de reloj pero lo que me ha llegado a pasar por el corazón no puedo describirlo aquí.

Solo de imaginar que esa persona desapareciera de mí vida, así sin avisar, me quiero morir. Se me hiela la sangre solo de pensar en que uno de mis mayores motivos por los que despertar cada mañana desapareciera. O, no hace falta llegar tan lejos, simplemente con pensar que esa persona puede sufrir por lo que sea, ese sufrimiento me llega a mí multiplicado.

Quién no entienda esto o lo vea una locura será que nunca ha estado aún realmente enamorado. Este texto ha sido una reacción un tanto exagerada, solo que la situación me ha llevado a tal reflexión. Disfrutad de vuestros seres más queridos siempre que podáis.

A. Masip

'Eso es el amor, la aguja que lo mismo te pincha que te cose la herida'
-Rayden

lunes, 6 de marzo de 2017

Dulzura

Tu mirada, tus ojos, tus manos, tu voz susurrándome al oído... las noches de dulzura solo son contigo, mi dulzura eres tú. Decir 'te quiero' comparado con el amor que rebosamos juntos, no es nada. El tiempo a tu lado no existe, tema que desaparece, contigo las horas son segundos. Hablar contigo, de cualquier tema, pero a susurros... maldita daulzura la tuya. 

A. Masip

'Maldita dulzura la nuestra'
                -Vetusta Morla


miércoles, 22 de febrero de 2017

Aprecia tu vida

Cuando alguien intente juzgarme sin saber una mierda, primero que me diga si le han abierto la cabeza o si ha estado viendo como su cuerpo jugaba en su contra como le daba la gana; si la respuesta es "no", a callarse la boca y hasta nunca, si es un "sí", somos amigos, has sufrido lo que yo, ya sabes de qué va la cosa.

Si nos dijeran el día que morimos, me pregunto si cumpliríamos todas las "obligaciones" que se nos imponen o si disfrutaríamos más los días, más intensamente de lo que lo hacemos; siempre pensamos que nos queda mucha vida por delante pero quién sabe...

Solo de pensar que pude no haber pasado de cierto año, se me encoge el corazón. Me paro a pensar en qué hubiera pasado si algo hubiera ido mal en 2015 y, cada vez que lo pienso... Valoro más mi vida de ahora. Nunca vas a saber qué puede ser de tí en unos meses o hasta en unos días. Os dejo algo en lo que pensar: ¿Si tu vida terminara mañana te irías siendo feliz con lo que has vivido hasta hoy?

Mi vida no es perfecta pero valoro todo lo bueno que hay en ella, que eso es muchísimo para nunca rendirse, para luchar por seguir sonriendo día a día y para saber apreciar la más mínima belleza en el peor de los casos.

'Y seremos los más valientes del cementerio;
Y dirán que fuimos necios queriendo serlo.
En nuestra lápida pondrá:
"No dejaron de luchar,
se atrevieron a vivir
y salieron a ganar".'
                                     -Rayden


A .Masip

miércoles, 15 de febrero de 2017

París contigo.

La ciudad del amor, la llaman. Primer viaje juntos, más romántico que París, no hay otro destino, o eso dirían los amantes de la capital francesa. Para mí, no hay nada más romtántico que tu compañía; tenerte al lado a miles de metros del cielo, en un avión, estar contigo entre las nubes o patearse una ciudad entera con tu mano entre la mía. La ciudad de las luces no te hace sombra y ni la preciosa torre Eiffel iluminada de noche no me distrae de tu mirada hacia mis ojos; un 'je t'aime' nunca superará tus 't'estimo'. Desde París en adelante, eres y serás mi compañero de viaje favorito.

A. Masip

'Vuelve a sonreír, a recordar París...'


lunes, 13 de febrero de 2017

San Valentín es todo el año

Siempre he sido una anti San Valentín y, ahora que tengo pareja, sigo igual de asqueada con este día. Puedo entender el asco que alguien soltero puede tenerle a esta fecha; e incluso sin estar soltero, no le veo la gracia. Para mí no tiene nada de especial, el día de los enamorados... ¿A caso solo se debe demostrar el amor un día al año? Además que hay miles de fechas especiales más bonitas: aniversarios, cumpleaños, Sant Jordi (precioso, genial, adorable fecha)... Para mí, desde hace un año, San Valentín es cada día del mes; siempre es buen momento para celebrar el amor, siempre es buen momento para demostrarle a tu todo lo mucho que lo quieres. En este 14 yo voy a hacer lo que hago el resto de días, celebrar que soy feliz con quién me quiere, estar cariñosa a tope y disfrutar de cada rato al lado de mi persona. Y es que no hay nada mejor que sorprender sin fecha, celebrar sin calendario y querer todos los días; si quereis usar San Valentín como excusa para ello, adelante pero yo de vosotros daría importancia a muchos más días.

A. Masip

viernes, 20 de enero de 2017

Lo pasado

A medida que me distancio de los peores hechos que he pasado en mi vida, voy viendo que nadie nunca va a entender por lo que he pasado, Me podrán llamar exagerada pero no es así. Nací y en nada ya pasé por un quirófano, dos veces en pocos años. Superar esto fué fácil, no me enteré de nada.

Mis problemas de visión y mi timidez me han llevado a burlas durante años en el colegio, lo que ahora estaría considerado como acoso pero en mi época eso no se vigilaba tanto, mi infáncia fué dura pero ahora me he dado cuenta de que aquellas bromas hacia mí me importan una puta mierda; y los que me torturaron, tan felices...

Mi adolescencia ha estado marcada por una carrera equivocada pero fuí capaz de saber lo que quería para mi futuro y supe decir que eso no era lo mío, no me arrepiento y no me da verguenza alguna decir que dejé una carrera universitaria, puedo justificarlo perfectamente, prefiero eso a amargar mi vida en unos estudios que no me motivaban en absoluto.

Y falta sumar a todo esto que estuve enferma sin saberlo durante años, mi cuerpo y mente jugaban conmigo como querían, tener un tumor en la cabeza se dice rápido, pasar una enfermedad que viven dos de cada millón suena a poco pero me tocó la lotería, la lotería mala.

A pesar de todo esto, aquí estoy, con sueños y orgullosa de mi vida; todo esto no me lo quedo como algo malo, me lo quedo como algo que me ha hecho madurar y crecer como buena persona y me ha enseñado a tener empatía hacia las otras personas, cosa que falta mucho en este mundo. Habrá personas que han pasado por cosas peores que yo, sí; pero también habrá quién no ha vivido ni una de mis mierdas y vive tan feliz. A todo esto me ha faltado sumar las personas que me han traicionado, las personas queridas que he perdido y los amores cabrones que me han hecho llorar a mares. Con todo esto me digo a mi misma que me merezco lo mejor, ser muy feliz y tener una vida llena de alegrias, emociones buenas y felicidad máxima.

Anna Masip

jueves, 19 de enero de 2017

Hechos reales

Cuando quieres a alguien más de lo que esa persona te quiere a ti, se pasa mal. Cuando ves que esa persona quiere a otra gente como tú la quieres a ella pero no tanto a ti, duele. Esforzarte por cuidar la relación con una persona para que te aprecie tanto como tú a ella y que no dé resultado el esfuerzo, acaba por destrozarte. Lo he vivido y cuando pasa tienes dos opciones: o te rompes en silencio o acabas siendo frío como un iceberg con los siguientes. Nunca entenderé la gente que se cierra a querer solo a un número determinado de personas, tampoco entenderé la gente que hace de sus relaciones una pirámide de preferencias.

'Si me ves volver será para arrancar del labio la mordaza'
                                                               -Rayden

martes, 17 de enero de 2017

T'estimo

Sempre havia pensat que coneixia el significat d'estimar, creia que sabia què volia dir estimar a algú. M'he adonat que no en tenia la més mínima idea, només una petita intuïció, fins ara, que he descobert completament tot el que implica estimar, tot el que sents respecte a l'altre persona.

Estimar és compartir la teva vida amb algú sense sentir cap por pel que hagi de passar, és voler créixer com a persona amb l'ajuda de l'altre, és mirar als ulls de l'altre i veure-hi confiança, és sentir-se segura entre els seus braços, és voler el millor cap a l'altre persona, estimar és un verb al que totes les paraules li queden petites.

Jo ara puc dir, a una sola persona, el t'estimo més sincer;

T'estimo, Omar.

A. Masip